ارزیابی میزان فاصله محله‌های بافت فرسوده پیرانشهر از سطح پایداری

احیای مجدد بافت‌های فرسوده به‌منظور ارتقای کیفیت آن‌ها امری حیاتی است، اما در گام نخست، ارزیابی میزان پایداری این محله‌ها به‌منظور سنجش فاصله آن‌ها از الگوی توسعه پایدار محله‌ای ضروری به نظر می‌رسد. بر همین مبنا پژوهش حاضر باهدف ارزیابی میزان فاصله محله‌های بافت فرسوده پیرانشهر از سطح پایداری به نگارش درآمده است. پژوهش حاضر برحسب هدف کاربردی و ازلحاظ ماهیت و روش، توصیفی-تحلیلی می‌باشد. روش جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از ابزار پرسش‌نامه بوده و بدین ترتیب داده‌ها از جامعه آماری تحقیق (378 خانوار) به روش نمونه‌گیری تصادفی گردآوری گردید و با استفاده از مدل الکتره، وضعیت پایداری محله‌ها مشخص شد که نتایج بدین‌صورت می‌باشد: محله «سید قطب» به‌عنوان «محله بافاصله نسبتاً کم از سطح پایداری»، محله‌های ملارضا و زرگتن بافاصله متوسط، قپان بافاصله زیاد، دولی‌گراو، قیزقپان، کهنه خانه بافاصله نسبتاً زیاد و کانی کهنه خانه نیز در فاصله بسیار زیاد از سطح پایداری قرار دارند. از دلایل قرارگیری محله سید قطب در فاصله نسبتاً کم از سطح پایداری، می‌توان به موقعیت مناسب محله در جوار مرکز شهر، سهولت دسترسی به خدمات عمومی، روند مناسب نوسازی و توجه مدیریت شهری اشاره کرد که شاخص‌های دیگرِ پایداری را نیز تحت تأثیر خود قرار داده است. از ویژگی‌های محله‌های بافاصله زیاد نیز وجود جمعیت غیربومی، درصد اشتغال بالای جمعیت در مشاغل غیررسمی، روند نامناسب نوسازی، ارزش نسبتاً پایین زمین، دسترسی نامناسب به کاربری‌های خدماتی و کم‌توجهی مدیریت شهری می‌باشد. همچنین ازلحاظ برخورداریِ محله‌ها از شاخص‌های پایداری، «بیش‌ترین نابرابری» متعلق به شاخص «دسترسی» و کم‌ترین نابرابری مربوط به شاخص «تعلق» بوده است.